Reference to Andreas Calvos (1792 – 1869)

 

The life of the prominent Greek poet Andreas Calvos intrigues and surprises. Born in Zakynthos in 1792 he wrote only two collections of poems, “Lyra” and “Lyrica”, from 1823 to 1826, while in Switzerland and France. Supported by the philhellenic circles, his collections of patriotic odes were published in Geneva and Paris, in 1824 and 1826. They gained him respect among intellectuals abroad and the more than flattering title of the “new Pindar”.

 

He returned to Greece in 1826, where he lived on the Ionian island of Corfu for 25 years and then moved to England where he died in 1869. His confrontation with Greek reality had a shocking affect on him. Rivalries and hate among Greeks followed the 1821 revolution, ruining Calvos’ romantic vision of a brave people fighting for liberty and for a dignified and virtuous free country. Disappointed by this course of events and by the absolute indifference of the Greeks towards his work, Calvos ceased writing poetry all together. He worked as a teacher until his death, living in poetic silence, but was later to be recognised as one of the greatest poets of modern Greece.

 

Calvos’s poems intended to inspirit the war of Independence and raise the  confidence of the Greeks through comparisons with their "glorious ancestors."

However, despite the vivid images and the passion that colored his verses, his use of an archaic language that borrowed idioms from ancient Greek did not succeed in emotionally touching the illiterate masses. It was not until the end of the 19th century, after his death, that he received his just position in the history of neo-Hellenic poetry.

 

In this exhibition nine artists present works, referring to Calvos’s life and oeuvre freely interpreting his style, verses, ideas, and ideals. The exhibition took place at the Cultural Centre Crypt, in Maherado, on the island of Zakynthos, Calvos’ s birthplace, from July to September, 2001.

 

Αναφορά στον Ανδρέα Κάλβο (1792 – 1869)

 

Η ζωή του επιφανούς Έλληνα ποιητή Ανδρέα Κάλβου εξάπτει την περιέργεια και εκπλήσσει.  Γεννημένος στη Ζάκυνθο το 1792 έγραψε μόνο δύο ποιητικές συλλογές, τη «Λύρα» και τα «Λυρικά», όταν ήταν στην Ελβετία και τη Γαλλία, από το 1823 έως το 1826. Κέρδισαν την εκτίμηση των διανοούμενων στο εξωτερικό και του χάρισαν τον υπερ-κολακευτικό τίτλο του νέου Πίνδαρου.

 

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1826, έζησε στην Κέρκυρα για 25 χρόνια πριν εγκατασταθεί στην  Αγγλία όπου πέθανε το 1869.  H ελληνική πραγματικότητα τον συγκλόνισε βαθιά. Oι ανταγωνισμοί και τα μίση μεταξύ Ελλήνων που ακολούθησαν την Επανάσταση του 1821 κατέστρεψαν το ρομαντικό όραμα του Κάλβου για έναν γενναίο λαό ο οποίος διεκδικούσε την ελευθερία του και μια αξιοπρεπή και ενάρετη χώρα. Απογοητευμένος από την εξέλιξη των γεγονότων και την απόλυτη αδιαφορία  των Ελλήνων προς το έργο του, ο Κάλβος εγκατέλειψε την ποίηση. Εργάστηκε ως δάσκαλος, σε ποιητική σιγή, μέχρι το θάνατό του για να αναγνωριστεί αργότερα ως ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της μοντέρνας Ελλάδας.

 

Τα ποιήματα του Κάλβου ήθελαν να εμψυχώσουν τον πόλεμο για την ελευθερία και να τονώσουν την αυτοπεποίθηση των Ελλήνων μέσα από συγκρίσεις με τους «ένδοξους» προγόνους τους. Ωστόσω, παρά τις ζωντανές εικόνες και το πάθος που χρωμάτιζε τους στίχους του, η χρήση μιας αρχαϊκής γλώσσας με δανεικά ιδιώματα από την αρχαία ελληνική, δεν κατάφερε να κινητοποιήσει συναισθηματικά τις αμόρφωτες μάζες. Δεν ήταν παρά στά τέλη του 19ου αιώνα, μετά το θάνατό του, που έλαβε τη θέση που του αξίζει στην ιστορία της νεο-ελληνικής ποίησης.

 

Σε αυτή την έκθεση εννέα καλλιτέχνες παρουσιάζουν έργα που αναφέρονται στη ζωή και το έργο του Κάλβου, ερμηνεύοντας ελεύθερα το ύφος γραφής του, τους στίχους του, τις ιδέες του και τα ιδανικά του. Η έκθεση πραγματοποιήθηκε  από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο του 2001 στο Πολιτιστικό Κέντρο Κρύπτη, στο Μαχαιράδο, στο νησί της Ζακύνθου, τον τόπο καταγωγής του.