Yannis Gaitis (1923 – 1984)

A radical visionary

 

The exhibition presents Yannis Gaitis’s paintings from 1945 to his death in 1984 and attempts to demonstrate his role as a radical visionary. The works on show -painted both in Athens and in Paris (1954 - 1974)- manifest the artist’s ephemeral experimentations with biomorphism, cubism, surrealism and gestural painting that eventually led him to the narrative microcosms of extraterrestrial beings in the early 1960s.

 

In around 1967, Gaitis paints the human profile of a man wearing a bowler hat, with no personal physiognomonical characteristics in an expressionistic style. This motif will become his trade-mark, a symbol through which he can criticise social and political situations.

 

Gaitis gradually simplifies the forms by using a geometrical approach and eliminates the gestural brush-strokes and thick textures of his previous works. His paintings now appear to make reference to pop-art as they focus on the narrative, advertisement-like image and criticise today’s consumer society.

 

The geometric homniculi that inhabit the new painterly spaces allude to the anonymous crowds of the metropolitan cities, their uniformity and luck of identity functioning as a prophetic comment on today’s globalised societies. Repetition also becomes a conceptual tool, denoting the loss of one’s individual traits.

 

The exhibition was held at the Municipal Gallery at Hania, Crete, from September to November 2007 and was organised by the Municipality of Chania and the art collector Kostas Ioannidis.

​

  Γιάννης Γαΐτης (1923 – 1984)

         'Ενας ανατρεπτικός οραματιστής

 

Η έκθεση παρουσιάζει πίνακες του Γιάννη Γαΐτη που χρονολογούνται από το 1945 έως τον θάνατό του, το 1984, και επιχειρεί να αναδείξει το ρόλο του ως ανατρεπτικού οραματιστή. Τα έργα που εκτίθενται, ζωγραφισμένα στην Αθήνα και το Παρίσι (1954 – 1974), αποκαλύπτουν τους εφήμερους πειραματισμούς του καλλιτέχνη με τον βιομορφισμό, τον κυβισμό, τον σουρεαλισμό και τη χειρονομιακή ζωγραφική που τον οδήγησε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 στους αφηγηματικούς μικρόκοσμους με τα εξωγήινα όντα.

 

Γύρω στο 1967, ο Γαΐτης ζωγραφίζει με εξπρεσιονιστικό στυλ το ανθρώπινο προφίλ ενός άνδρα με καπέλο, χωρίς συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Το μοτίβο αυτό γίνεται το σήμα κατατεθέν του.  Σύμβολο μέσω του οποίου κριτικάρει την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα.

 

Ο Γαΐτης σταδιακά απλοποιεί τις φόρμες χρησιμοποιώντας μια γεωμετρική προσέγγιση και εξαλείφει τις χειρονομιακές πινελιές και τις παχιές ματιέρες της προηγούμενης περιόδου. Τα έργα της ύστερης, αντιπροσωπευτικής του φάσης ανακαλούν την ποπ τέχνη καθώς επικεντρώνονται στην αφηγηματική εικόνα η οποία παραπέμπει αισθητικά σε διαφημίσεις ενώ ταυτόχρονα σχολιάζουν την τρέχουσα καταναλωτική κοινωνία.

 

Τα γεωμετρικά ανθρωπάκια που ενδημούν στους νέους ζωγραφικούς χώρους του Γαΐτη παραπέμπουν στα ανώνυμα πλήθη των μητροπόλεων. Η ομοιομορφία, η έλλειψη φυσιογνωμικής ταυτότητας λειτουργούν ως προφητικό σχόλιο για τις παγκοσμιοποιημένες κοινωνίες ενώ η επανάληψη γίνεται ένα επιπρόσθετο εννοιολογικό εργαλείο προβολής της χαμένης ατομικότητας.

 

Η έκθεση πραγματοποιήθηκε στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, στην Κρήτη, από τον Σεπτέμβριο έως τον Νοέμβριο του 2007, και διοργανώθηκε από τον Δήμο Χανίων και τον συλλέκτη Κώστα Ιωαννίδη.